Divan Hafez (The Persian English Dynamic Lexicon):::: Digital Humanities

Language:	Persian
Translated to:	relate tales 2 \| relate 1 \| I 1 \| tales 1

3 Poems contain شکایت کنم

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.25-28.25

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.25

German Translation

[1] نماز شام غریبان چو گریه آغازم
به مویه‌های غریبانه قصه پردازم

[2] به یاد یار و دیار آن چنان بگریم زار
که از جهان ره و رسم سفر براندازم

[3] من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب
مهیمنا به رفیقان خود رسان بازم

[4] خدای را مددی ای رفیق ره تا من
به کوی میکده دیگر علم برافرازم

[5] خرد ز پیری من کی حساب برگیرد
که باز با صنمی طفل عشق می‌بازم

[6] بجز صبا و شمالم نمی‌شناسد کس
عزیز من که بجز باد نیست دمسازم

[7] هوای منزل یار آب زندگانی ماست
صبا بیار نسیمی ز خاک شیرازم

[8] سرشکم آمد و عیبم بگفت روی به روی
شکایت از که کنم خانگیست غمازم

[9] ز چنگ زهره شنیدم که صبحدم می‌گفت
غلام حافظ خوش لهجه خوش آوازم

[1] At the time of the evening - prayer of strangers when weeping I begin ,
With moans like a stranger ,my tale ,I compose .

[2] To the memory of the Friend and of my native land so bitterly I'weep ,
That ,up from the world ,the way and usage of journeying ,I cast .

[3] From the country of my true Beloved I am not from the cities of the stranger
divine Protector Me ,back to my companions ,cause to reach .

[4] guide of the Path for God's sake ,a little aid give so that ,
In the street of the wine - house ,my banner ,again I may exalt .

[5] Of my being a Pir ,reckoning how may wisdom take ,
When ,again ,with a child - idol at love I play .

[6] Save the east morning breeze and the cool north wind ,me recogniseth none
O my friend for ,save the fleeting wind ,my companion is none .

[7] The air of the Friend's dwelling is our water of life ,
O breeze from the dust of Shiraz ,me ,a fragrant perfume bring .

[8] Forth came my tear and told my crime face to face publicly
Complaint may I make of whom of my household ,the informer is .

[9] From the harp of Zuhra ,I heard that ,at dawn ,it said
The disciple of Hafiz ,sweet of note ,sweet of voice I am .

[1] Wenn ich fremd in der Nacht beim Gebet zu weinen beginne, Bringt der Freundinn Haar Wundergeschichten ans Licht.

[2] Weinen will ich, des Vaterlands und der Freunde gedenkend, Bis die Welt dereinst Reisen und Wandrer verbannt.

[3] Ich bin vom Lande des Freunds, und nicht aus der Fremde gebürtig; Sende mich, o Herr! meinen Gefährten zurück.

[4] Weiser des Wegs, ich beschwör' dich bei Gott, verschaff' mir ein Mittel, Daß ich im Schenkengau noch einmal pflanze die Fahn',

[5] Wann werd' ich dem Verstand die Rechnung legen vom Alter? Leider! bin ich jetzt wieder in Knaben verliebt.

[6] Außer dem Ost und außer dem West verstehet mich Niemand. O ich Seliger! der Keinem vertraut als dem Wind.

[7] Ha! die Luft vom Wohnort des Freunds ist mir Wasser des Lebens, Bring von Schirasens Staub, Ostwind Gerüche mir her!

[8] Meine Thräne verrieth mich von Angesicht zu Gesichte, Ach! wem klag' ich dieß, denn der Verräther bin ich.

[9] Morgens hörte ich, wie die Leyer der Sterne getönt hat; Süßre Töne ward ich von Hafisen gelehrt.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:28.52-28.52

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:28.52

German Translation

[1] گر از این منزل ویران به سوی خانه روم
دگر آن جا که روم عاقل و فرزانه روم

[2] زین سفر گر به سلامت به وطن بازرسم
نذر کردم که هم از راه به میخانه روم

[3] تا بگویم که چه کشفم شد از این سیر و سلوک
به در صومعه با بربط و پیمانه روم

[4] آشنایان ره عشق گرم خون بخورند
ناکسم گر به شکایت سوی بیگانه روم

[5] بعد از این دست من و زلف چو زنجیر نگار
چند و چند از پی کام دل دیوانه روم

[6] گر ببینم خم ابروی چو محرابش باز
سجده شکر کنم و از پی شکرانه روم

[7] خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزیر
سرخوش از میکده با دوست به کاشانه روم

[1] If ,from this stage this world of travel towards the house my native land ,the next world I go
When there again I go ,wise and learned ,I go .

[2] If ,from this journey ,in safety to my native land ,I return ,
I vow that ,by the way to the wine - house of love I go .

[3] To utter what became revealed to me ,from this travelling and journeying ,
With the harp and the wine - cup ,to the door of the wine - house I go .

[4] If friends of the Path of love drink my blood ,
Mean one ,am I if ,in complaint ,to the stranger ,I go .

[5] After this together are my hand ,and the chain - like tress of the idol the true Beloved
In pursuit of the desire of my distraught heart ,how long ,how long do I go

[6] If ,again ,the curve of His eye - brow like the prayer - arch I see
Bending in thanks ,I make and for the sake of thanks - giving ,I go .

[7] Happy that moment ,when ,like Hafiz ,in attachment to the vazir ,
From the wine - house to my own house my native land ,the next world happy of head ,with the Friend 1 go -

[1] Wenn aus der Fremde ich vielleicht Einmal nach Haus soll gehen, So will ich mit verständ'gem Sinn Und wohlbedächtig gehen.

[2] Und kehr' ich unbeschädigt heim Von dieser weiten Reise, So halte ich auch mein Gelübd, Ins Weinhaus hinzugehen.

[3] Um kund zu thun der ganzen Welt, Was ich erfahren habe, Will ich mit meinem Saitenspiel Zur Seitenthüre gehen.

[4] Und wird mein Blut am Liebespfad Von Freunden ausgetrunken, Ich wär' ein Elender, wenn ich Drob könnte klagen gehen.

[5] Von nun gehöret mein das Haus, Was soll nach Lockenketten Mein Herz, das durchaus närrisch ist, Ob seinen Wünschen gehen?

[6] Wenn ich des Freundes Augenbraun' Statt des Altares sehe, So will ich gern aus Dankbarkeit Zu dem Gebete gehen.

[7] O gute Zeit, wenn, wie Hafis, In den Wesir verliebet, Und trunken aus der Schenke ich Zum Liebling werde gehen.

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-far1:10.122-10.122

urn:cts:farsiLit:hafez.divan.perseus-eng1:10.122

German Translation

[1] چو دست بر سر زلفش زنم به تاب رود
ور آشتی طلبم با سر عتاب رود

[2] چو ماه نو ره بیچارگان نظاره
زند به گوشه ابرو و در نقاب رود

[3] شب شراب خرابم کند به بیداری
وگر به روز شکایت کنم به خواب رود

[4] طریق عشق پرآشوب و فتنه است ای دل
بیفتد آن که در این راه با شتاب رود

[5] گدایی در جانان به سلطنت مفروش
کسی ز سایه این در به آفتاب رود

[6] سواد نامه موی سیاه چون طی شد
بیاض کم نشود گر صد انتخاب رود

[7] حباب را چو فتد باد نخوت اندر سر
کلاه داریش اندر سر شراب رود

[8] حجاب راه تویی حافظ از میان برخیز
خوشا کسی که در این راه بی‌حجاب رود

[1] When I place my hand on the tip of His tress ,in wrath He goeth
If I seek concord ,with a head full of rebuke ,He goeth .

[2] Like the new moon ,helpless spectators ,
He attacketh with the corner of the eye - brow and ,into the veil ,goeth .

[3] On the night of wine state of effacement He maketh me ruined with His wakefulness effacing
If by day in sobriety I relate tales to friends of the Path to sleep ,He goeth .

[4] O heart love's path is full of tumult and of strife
Falleth that one ,who ,on this Path ,hastily goeth .

[5] For empire ,sell not beggary at the door of the true Beloved
To the paltry sun ,from the shadow of this great door ,is it that any one goeth

[6] When the black - book of black hair of youth is closed ,
The white hair becometh not less if many an extract of White hair goeth .

[7] When ,upon the bubble's head ,falleth the wind of pride ,
In the idea of the wine of pride its sovereignty of obstinacy goeth .

[8] Hafiz thou ,thyself ,art the veil of the Path .From the midst ,arise make negation of thyself so that the veil may be raised
O happy that one ,who ,on this Path ,veil - less goeth .

[9] Me ,covenant - breaker ,thou callest and I fear
That ,on the day of resurrection withthee ,this very title covenant - breaker goeth .

[1] Berühr' ich mit meinen Händen das Haar, So wird sie in Hitze aufgeh'n. Verlang' ich hingegen Freundschaft von Ihr, So wird gleich das Schmählen angeh'n.

[2] Dem Neumond vergleichbar leuchtet sie zwar Den Armen, die aufschau'n zu Ihr, Doch wird sie sogleich verziehen die Brau'n In Wolken sich bergen, und geh'n.

[3] Die Nächte verschwärm' ich, trink' und wach', Und dieses auf ihren Befehl, Und will ich des Tags erzählen von mir, So möcht' sie vor Schlafe vergeh'n.

[4] Die Straße der Liebe ist voll von Gefahr, Voll Unruh' und Truges mein Herz! Du poltere her, so schnell als du kannst, Denn schnell ist die Straße zu geh'n. Wenn meinem Geliebten etwa beliebt, Ein wenig hochmüthig zu seyn, So wird ihm der Stolz durch Lust nach dem Wein, Ich hoff' es, schon wieder vergeh'n. Du bist nun zum Greis geworden mein Herz, Drum prahl' nicht mit Anmuth und Reiz, Denn solcherlei Prahlen, das lasset man nur Den Jünglingen ungestraft geh'n.

[6] Ist einmal das Schwarz des dunkelen Haars Verbleichet durch Alter und Zeit, So gehen die weißen Haare nicht ab, So trefflich es möge sonst gehen. Des sträflichen Bruches unseres Bunds Beschuldigst du mich, ha! fürwahr! Ich fürchte, daß einst am Tag des Gerichts, An dich man deßhalben wird geh'n.

[8] Hafis, du verhüllst der Liebenden Pfad, Auf! trolle dich fort aus dem Weg, Ach! glücklich ein jeder, welcher vermag, Hier ohne den Schleier zu geh'n.